Denek
Ey vebalini ödeyemeyeceğimiz günah Ey hesabını veremeyeceğimiz kurban Utançlarımızın en masum lekesi, Affet! Her savaşın ortasına bırakıp seni, Öfkeni deniyoruz. Sabret üstüne oynanan oyunlara, Oyulan yaralarını sen onarabilirsin yalnızca Yine yine yine Seni zorlu bir sınavın kollarına atıp, Dönüyoruz. Fakat, gözümüzden kaçmıyor çırpınışların. Fıtratın gereği Bir türlü oturtamadın konik duygularını Kalbinin günahsız düzlemine. Beceriksizliğin bir tarafa, Bunu biz istedik Sürekli imkânsızı gösterdik gözlerine Yer yer kazandığını saymazsak, Kaybettin! Hiç boşuna zorlama şartları Bir balık gibi takılmışsın feleğin oltasına. İşin yok Ve için üşüyor gerçekleri anımsadıkça. Dar bir boğazdan Ancak sen geçirebilirsin kendini Bedenin canilerin duvarına çarptıkça Artacak zayiatın Korkma! Tabii ki yaşayacaksın, ölmedikçe.
