ersinkurt

Hiç olmayacak yerlerde, Alakasız zamanlarda Aklıma düştüğünü Düşlerimin en korkunç anlarında Beni kurtarıp Uykularımı böldüğünü Bazen şaşkınlıkla Sanki yanımdaymışsın gibi Ağız dolusu güldüğümü Kimselere söyleme sakın Aklımı yitirdiğimi  Zannederler sonra Bu anlattıklarım, Aramızda.

Yalandan hazzetmem Sahteden hoşlanmam bilirsin Aysun Olacaksa eğer, sahiden olsun Aşk da, meşk de, ayrılık da sahiden Mutluluk, acı çekmek sahiden Gideceksen eğer günün birinde Yokluğun mecnun etsin Yok kalacaksan şayet Varlığın yaksın, kavursun Sonum olacaksa da bu sevda Sonum, senden olsun İlla ölecekse seven Sahiden ölsün.

İki zıt kutuptuk Birbirini çekmesi gereken Birbirinin zaaflarını bilen iki sinsi katil... Birbirimizin sınır çizgilerini geçince Can havliyle Tetiğe gitti ellerimiz Akabinde askerlerimizi güvenli bölgelere çektik Sen, katı bir disiplinle savundun kaleni Düşüncelerinin uç noktalarına nöbetçiler gönderdin Bende sürekli bir barış isteği... Bir bilsen, ne fireler verdim.

Sonunda anladım İnsan ta kendisi şeytanın Karmaşık bir sürecin yamacındayken Nefsim kulaklarıma öfke fısıldıyor Sorgusuz aklım karışıyor birden Elimde olmaksızın. Ve peşinen sorguluyorum korkularımı Hangi dağın etekleri daha barışçıl, Hangi ova anlar beni, En tarafsız olanı hangi deniz, Hepimiz, ne kadar insanız ki biz? Kendi adıma konuşmam gerekirse Tereddütsüz içim yanmalı bir masumun ölümüne Dürüstlüğe şapka çıkarmalıyım Emeğin önünde saygıyla eğilmeliyim Öğretmeliyim herkese ayrımcılık ne denli acımasız Sevmeliyim kuşu, ağacı, taşı, toprağı ve insanı Kucaklamalıyım herkesi gönlümce  Her şeyin ötesinde ve çıkarsız.