ersinkurt

Düz yaşıyorum. Hep zoru gördüğümden olsa gerek Karmaşalar boğuyor beni. Aklıma eseni yap(a)mamak,  Her sabah Aysun'a uyanmak Hele bir de gece olunca  Yıldızlardan taç yapmak saçlarına, Ne basit, ne de güzel! Çalışıyorum, Dağları aşıyorum Hedefim belli ise Amacım yoksa şayet Vahşi bir bitki gibi büyüyorum yatağımda. Benimkisi, oldurmak için asla olmayacakları Mütemadiyen bir hayali büyütmek... Ve sonunda küfretmek kadere,  Çaresizce küfretmek... Savaşıyorum, Begonvil boy verince bahçemde Zoraki sahteliklerle süslüyorum gülüşlerimi Bunu herkesler bilir. Bağırsam duyulmaz sesim Ağlasam akmaz gözlerimden tek damla yaş Bu, ne bitmez bir çiledir!

Bir zamanlar kapında mutluydu ayakkabılarım Kabanım askınla dost idi Bitti o güzelim günler, Güzel günler bitti Arifesini geçtim pişmanlıkların Dilim keşkelere yabancı Acı, özlem, dert, elem Sefa geldi, hoş geldi Bir zamanlar tenindeydi ellerim Gözlerim saçlarını öperdi Kasıklarını alev alev yakardı şehvet Ellerim ateşine değerdi Bir zamanlar, topyekûn güzeldi günler Aylar, yıllar güzeldi Anılar, sabun köpüğü, İstesek de tümden duramazlar hafızamızda Öfkem yaşadıklarımızı savdı kalbimden Tükenesi; acı, özlem, dert, elem Belalımdır, sinsice kanıma girdi Sensiz geleceğimi isteksizce tutuyorum avuçlarımda Cefa, geldi, hoş geldi.