ersinkurt

Sana gelebilmek pahasına Bir kâğıt gibi Orta yerinden yırtıp attım gururumu Çapraz sorguya aldım vicdanımı Kör ışıklar altında Afili yalnızlıklarımdan geçtim Başkalaştım tereddütsüz, değiştim Aşk cümlelerini öğrettim dilime Alfabe gözetmeden Tuttuğumda üşümesin diye ellerin, Ellerime üşümeyi yasakladım soğuk günlerde Ayaklarım sokağının yolunu eskittiler Gözlerim ışımaya hazırlanırken sevincinden Evin, kapı-duvar Sen gideli çok olmuş meğer, unutmuşum.

Yıkıcı işleyişin hepsine çomak sokarken, Rüyamda, Soğuk teneşirde yenilgimi yıkıyor gassal efendi Ölüm, merhaba! Fakat etrafıma göre hava hoş Onlarca, Fark etmiyor yaşarken de Sirk hayvanı gibiydim zaten Telaş üstüne telaş Ve devamlı aba altından sopa Sanırım hırpalandıkça Gözüme sabun kaçıyor Merhaba deli çocukluğum, Beyhude yıllarım Çile, geçmişimle aramda hasarlı bir köprü. Yalnız ben ömrü hayatımda Bu kadar hatırşinas ve düşünür olmadım ki hiç Yok merhabaymış Vay beyhude yıllarımmış Seni özledim sadece Onu bilir onu söylerim Diretme yanımda ol işte olgunluğumda Yatağımdayken, Koynumdan gitmek istersen de Uyumaya yakın Bin kez daha düşün mutlu gülüşlerimizi Aklından bir sayı unut, Not tut hakkımda bildiğin ne varsa Sen yokken neler yaşamadım ki ben Bir çatıdan öleyim diye atladım, Doğdum Unuttum tanıdığım kadınların yüzlerini Ve huylarını Beş kuruş etmez ve bana ilişmez gençliğim Hatırlamıyorum her tükenişimde Kendimi nerelerde buldum Bel

Haberiniz yok sizin Çocukluğum kayıp bir gezegen Canı sıkılınca aranır gezginler. Bazen hatırlar gibi olurum yalnız Bir dünya vardı gövdesi küçük Ve insanlar vardı, tertemiz Avutulanlar bilmezler Herkes imzasıdır babasının sikinin Ve ayağımıza taş değse suçlu annemiz Küçüktüm Bir bahçe vardı oynardık gülüş cümbüş Sonra kederi vardı akşamların uçsuz bucaksız Böyle telaşlarda yittim ben işte Tarifsiz adamlar aldı aklımı Acıktım Borç yaptım bakkala Pazarda kaybettim kendimi Çıkmazlarda buldum Buluş o buluş... Bitkinliğime rağmen Yine de arada şarkı söylerim neşeliyken Param olunca pavyona giderim Ruhu duymaz kimsenin Davet gerekmez masama kadınlar gelir Kadınlar, yapış yapış. Aşka inanmam Ve şansım yoktur hiç varsa şayet öyle bir şey Puşta inanırım ama düşünmeksizin Ve sürekli kazanmaksızın kaybederim İsyan teğet geçer fıtratımı Üzülmem beyhude, bilirim Çünkü kaybetmekten ibarettir kaderim. Hiç değişmez mi insan? Ne zaman koşullar sıralandı önü