ersinkurt

Karamsarlığımdan dolayı suçlayamazsınız beni Bilmiyorsunuz! Sabahın omuzlarımda soluklandığı bir gün, Ayrık otları,  Köşe bucak sardılar hayal tarlalarımı Bi çare hâlimden dostlarımı haberdar edeyim diye Düşüncelerimi yaktım Serçe kuşları koştular imdadıma yangınımı söndürmek için Gagalarıyla okyanusları boca ettiler üzerime Gördüm ki insandan insana fayda yok Canı cehenneme herkesin! Nedeni nedir acaba genç yaşta bu mutsuzluğun Bu tükenmişliğin, Serzeniş, bıkkınlık ve çaresizliğin? Tartışmasız onurlu bir eylemdir gencecik göçüp gitmek Fakat; Ne için, kim için, niçin?

    Tepemizden tırnak diplerimize kadar acıdan besleniyoruz. Acı çekmenin insanı olgunlaştıran bir yanı var. Öncelikle belirtmeliyim ki acı çeken her insan yeteneğinin olduğu alana yeteri kadar kanalize olursa altın çağını yaşıyor. Terör örgütü yandaşları, çektiğini zannettikleri acılarının sözde intikamını almak için harcadıkları enerjilerini spora, eğitime ya da sanatın herhangi bir dalına harcasalardı önemli bir dalda mutlaka insanlığa bir katkıda bulunmuş olurlardı.  Acı çekmek kesinlikle yaratıcılığı doğurur. Frida Kahlo'nun, Neşet Ertaş'ın, Nazım'ın, Sabahattin Ali'nin en üretken oldukları dönemler, acılarının tavan yaptığı dönemlerdir. Bu tesadüf değil! Bir bakıma acı çekmek içimizdeki dinamiklerin harekete geçmesi için duygularımıza vurulan zalim bir kırbaç. Yakıcı ve yaratıcı... Buradan hareketle gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki, dünya çapında eserler üretmeme çok az kaldı. Ve aslında hepimiz muazzam kreatifiz. Sorun, herkes acı çekiyor ama hiç kimse yaratı

Çoğunuz denk gelmişsinizdir belki Balkondan fazla sarkamam ben. Dürüst esnaf kantarlarında Bir ton çeker  Beynimin içindeki düşünceler Maazallah, çok eğilirsem Çekiverir adi kaldırım taşları aşağıya Yaşamayı da sevmeyişimden Ölümüme intihar derler.

Tasalanma, yalanların acıtmaz canımı barones Tırnakların etime geçmezler Senin gibi ne çok 'soylu' kadından ne yalanlar dinledim ben Senin yalanların bir mermi dalımı batmazlar vücuduma, Canımı yakmazlar. Biliyor musun barones? Tüm hakları bende saklıdır gidenlerin, Konuştukları bende sır... Seven neden gider Ve sevilen niye değersiz görülür her defasında Hiç aklım almaz Oysa insan hep bir değil mi?  Yine eşitsizlik söz konusu barones ve yine avuçlarım terlemekte Hiçbir şey adil değil bu hayatta Söyler misin? Soyluluğun bile düşük mertebeleri var mı barones? Yukarılarda, çok yukarılarda da aynı mı insan ayrımı? Sevdalar yine yalan, sevgi sözleri yine riya mı? Eğer öyleyse senin de işin zor be barones Sen bana bakma, Benim derim çeliklendi, zırh tuttu en alengirli yalanlara Fakat sen sırça köşklerde yaşamaktasın Sen yalancıları, sen hilebazları, sen insanları tanımamaktasın, Beni de tanımadın ya zaten! Karşılaşır karşılaşmaz güzel sözler söyledin iyi olduğum

Gün doğmadan neler biter! Efsane bir aşk gibi Artık hangi güneş Hangi sabah umudum olsun Bundan sonra hiçbir gün kucaklamaz beni Sen yoksun Daha ne olsun?