ersinkurt

  Bugün, bir yerlerde öfkeyle sıkılıyor yumruklar Kılıç kınından çıkıyor Kinle bileniyor kelimeler soğuk törpülerde İnsanlık, ağır ağır can çekişiyor Usta manevralarla hızla uzaklaşıyor merhamet İnsanlık, insanlığından utanıyor İntikam yeminleri karışıyor soğuk havaya Bir tren kornası yarıyor geceyi Baykuş ötüşleri bölüyor uykuyu Bugün bir yerlerde, karanlık mekânlarda Kötülük pusu kurmuş, bekliyor Bugün, bir yerlerde masumca bakıyor gözler Hiç kirlenmiyor kimilerinin elleri, yürekleri Çoğu katline ferman yazıldığından bile bir haber Çünkü onların hinliğe çalışmıyor akılları Beyaz güvercinler salıyorlar gökyüzüne Umut ekip, sevgi biçiyorlar her zaman Sonsuz inanıyorlar edilen dualara Tüm iyi niyetlere Bugün bir yerlerde, aydınlık odalarda İyilik kucak açmış, çağırıyor.

    Sen benim hiçbir dert sağanağımda iliklerine kadar ıslanmadın. Yanımda yoktun. Benim hiçbir kahkahamın sebebi de seninle bağlantılı olmadı ne yazık ki. Çünkü hep uzaktık. Yapıcı olmak riyakârlıktan başka bir şey değil bu durumda. Gel bundan böyle birbirimize karşı cömertçe kullandığımız ''Seni seviyorum'' cümlesini aramızda küfür addedip uzak bir coğrafyaya uğurlayalım. Artık boş yere toplanmayalım, toparlanmayalım. Saatler, akşam ezanına kadar verilen anne izinlerinin son saniyelerini göstermekte. Biz iyisi mi, dağılalım.