ersinkurt

İyice tanıdın artık beni, Hep, aynı yerden kırıyorsun alçı kaynağı kırıklarımı Zayıf yanlarımı biliyorsun Ama öyle kalp kırığı cümleler söylerim ki sana; Üzülürsün!

Yorgunum... Yıllar önce bir durakta unutuldum sanki, Hiç gelmeyenleri beklemekten yoruldum. Dağı dolandı hüzün Kasvet kapıya dayandı Baktığım bütün yüzler tanıdıktı bir vakit Duyduğum tüm seslerse yabancı Mutsuzum, Hiçbir güzel cümlede adına rastlamadım çünkü Ve yetmezmiş gibi uykusuz... Gecede evsizlerin ayak sesleri yankılanır durur Korkarım ki kimse hoş bir hatıra bırakamayacak yeryüzünde, Enikonu umutsuzum... İçimde coşkun bir karamsarlık çağlar kudurur.

Sana gelmek fikrinden Aklımı haberdar etmeden ç ıkıyorum yola Heyecanla arıyor parmaklarım taksinin arka kapısını Ellerimin ayasında sıcaklığı pişmanlığımın. Gece, bize öykünmeyi koymuş kafasına Yıldızlar camlarına panjur çekiyorlar Gözlerimin aynasında nankörlüğünü görüyorum Nankörlüğün ki; En başlıca sebebidir sana olan düşmanlığımın. Seni özlediğim her hâlimden belli Çarçabuk bitiyor yol Çok ucuza dermansız dertler satın almak için Kapındayım yine Armağanın, senin armağanın; dertlerim... En sinsi katili oldular hep gençliğimin Kapındayım hâlâ Uzunca bir tarihe tanıklık ettim Kararımın gelmesini beklerken Asırlık çınarlar bir bir devrildiler öte âleme Ar damarının çatlağına deva oldum, sözlerimle Uzağındayım Sağduyum kapının çok ötesine fırlattı beni Zaten beklemek belirsizliği iç daraltır Durur el edince ticari taksiler Arka koltuğuna oturdum yine hüsranlarımın Evime giden yollar hep güzel gelir bana Taksiciler selam almasını da bilirler Şaşkınım!

Ezber bozan bir aşk geçti bu dünyadan, Biriniz fark etmediniz. Sokaklarında koşturduk o şehrin Parklarında buluştuk Biriniz görmediniz. Hatta bir gece yarısı ayrıldık da sebepsiz, Hiçbiriniz üzülmediniz.