ersinkurt

Herkes çeksin elini şöyle bir İncedir bu hesap, Bu kavga benim kavgam Bu dava benim davam Mesele memlekettir, Eşitsizliktir terazi kefelerindeki Mesele yokluktur Mesele yaşamakta zorluk... Mesele insan. Ne çektik cepte para yokken Açken, Sefilken, Çaresizken... Mesele bu değil Kuyruğu dik tutmak mesele Buz gibi bir evde uyumak Titreyerek yatarken Razıydık razı olmasına da fırtınaya Ters bir rüzgâr esti ismi: Lodos Geri tepti yalanlar bacalardan Gafil avlandık Uyku; fırsatçılara verilen ödül, Uyuyorken öldük ülkece, Ölüm hiç hesapta yokken.

Kuzeye bakan bir aşktı yaşadığımız Nedense, ısınamadın bir türlü bana Sevgi görmedi kalbimiz Ve ne hazindir ki; Yan yana yürürken bile, hep, üşüdü ellerimiz.

Huzur veren mavisiyle Gökyüzü her yerde aynı gökyüzü    Ay burada da aynı ay, Dolunay... Ama artık penceremden Kuşbakışı göremiyorum yaşadığın şehri; Oturduğun sokağı... Senden uzakta olmanın verdiği his bu olsa gerek; Kesif bir sis bulutu, Keskin bir kalp ağrısı Buraları çok güzel ama Olmadığın her yer Gereksiz bir yaşam alanı Senin olmadığın her yer bana Yaşayan ölüler diyarı.

Gün karanlığa döndü yüzünü Güneş göç eyledi uzaklara Elleriyle lambalarını yaktı kent Geceyi, leziz bir çay gibi Tavında demledi Tanrı Beş parasızız yine Damaklarımızda yoksulluğun Buruk ve acı tadı Güneş doğunca Çöl kıraçlığından utandı Göğsüne gülün yaprakları düştüğünde. Gül, görkemiyle Kızgın kumları kızıla boyadı İnanınız lütfen! Tatlı bir söz, güzel bir gülüş ve iyi niyet Bir gün, Bütünüyle değiştirecek dünyayı.